ផលចំណេញ ដែលក្រុមហ៊ុនសម្រេចបានប្រចាំឆ្នាំនិមួយៗ ត្រូវជាប់ពន្ធលើប្រាក់ចំណេញ។ បន្ទាប់ពីបង់ពន្ធលើប្រាក់ចំណេញនេះរួចរាល់ហើយ
ក្រុមហ៊ុនអាចកំណត់អំពីការចាត់ចែងលើប្រាក់ចំណេញសុទ្ធនេះ តាមរយៈការវិនិយោគបន្ត, ការដាក់ជាប្រាក់បម្រុង, និង/ឬ បែងចែកប្រាក់ចំណេញដល់សមាជិកក្រុមហ៊ុន (ភាគហ៊ុនិក) ដែលហៅថា ភាគលាភ
(Dividend)។ ភាគលាភអាចជាសាច់ប្រាក់ ឬជាវត្ថុ ដូចជាភាគហ៊ុនបន្ថែម ឬក៏ទំនិញណាមួយ។
វិធីសាស្ត្រនៃការបែងចែកប្រាក់ចំណេញ
ក្នុងការបែងចែកប្រាក់ចំណេញ
ដល់សមាជិកនេះអាចធ្វើឡើងតាមបីរូបភាពធំៗគឺ
v ការបែងចែកតាមសមាមាត្រ៖ ប្រសិនបើលក្ខន្តិកៈក្រុមហ៊ុនមិនបានកំណត់ដោយឡែកទេ
នោះការបែងចែកនេះ គឺត្រូវធ្វើទៅតាមសមាមាត្រនៃភាគទុន ដែលសមាជិក
ក្រុមហ៊ុនបានចូលរួមក្នុងក្រុមហ៊ុននេះ។ មានន័យថា អ្នកចូលភាគទុនតិច បានចំណេញទិញ អ្នកចូលច្រើន បានចំណេញច្រើន។
ក្រុមហ៊ុនបានចូលរួមក្នុងក្រុមហ៊ុននេះ។ មានន័យថា អ្នកចូលភាគទុនតិច បានចំណេញទិញ អ្នកចូលច្រើន បានចំណេញច្រើន។
v ការបែងចែកដោយស្មើគ្នា៖ សម្រាប់
ក្រុមហ៊ុនសហកម្មសិទ្ធិទូទៅ មាត្រា ២៤ នៃច្បាប់ស្តីពីសហគ្រាសពាណិជ្ជកម្ម ឆ្នាំ ២០០៥ បានកំណត់ថា សមាមាត្រនៃផលប្រយោជន៍របស់សហកម្មសិទ្ធិករទូទៅម្នាក់ៗនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិ ប្រាក់ចំណេញ និងការខាតបង់គឺស្មើគ្នា លើកលែងតែមានចែងផ្សេងនៅក្នុងកិច្ចសន្យា។
ក្រុមហ៊ុនសហកម្មសិទ្ធិទូទៅ មាត្រា ២៤ នៃច្បាប់ស្តីពីសហគ្រាសពាណិជ្ជកម្ម ឆ្នាំ ២០០៥ បានកំណត់ថា សមាមាត្រនៃផលប្រយោជន៍របស់សហកម្មសិទ្ធិករទូទៅម្នាក់ៗនៅក្នុងទ្រព្យសម្បត្តិ ប្រាក់ចំណេញ និងការខាតបង់គឺស្មើគ្នា លើកលែងតែមានចែងផ្សេងនៅក្នុងកិច្ចសន្យា។
v ការបែងចែកតាមលក្ខន្តិកៈ
ឬកិច្ចសន្យា ៖ ក្រុមហ៊ុនអាចធ្វើការកំណត់ពីការបែងចែកប្រាក់ចំណេញរបស់ក្រុមហ៊ុនទៅដល់សមាជិកក្រៅពីគោលការណ៍សមាមាត្របាន
អាស្រ័យទៅតាមការព្រមព្រៀងរបស់សមាជិក។ ការព្រមព្រៀងនេះ អាចកំណត់នៅក្នុងលក្ខន្តិកៈរបស់ក្រុមហ៊ុន។
ការហាមឃាត់បែងចែកផលចំណេញតាមបែបតោ
ការបែងចែកផលចំណេញតាមបែបតោ
ត្រូវបានហាមឃាត់នៅក្នុងក្រុមហ៊ុន។ តើអ្វីទៅជាការបែងចែកតាមបែបតោ? (អានបន្ត)
No comments:
Post a Comment